Vazgeçemediğim eskiler...Baktım da ne hüzünlüler...

Ordan burdan kısa kısa yazılarım vardı, bloğa koymasam içime sinmezdi...Daha çok var ama aşağıdakilerden vazgeçemedim... Ortaya karışık az az benden😉😉😉

Bazen içimden babam çıkıyor. Özellikle Kaan'la konuşurken, özellikle o üzgünken, destek ararken,ne yapması gerektiğini bilmezken, duyguları karışıkken, kendini yalnız ve zayıf hissederken...

Sanki ben çok güçlüyüm gibi, sanki herşeyi hallederim gibi, çok kolay olacak gibi, herşeyi bilir herşeyi yönetir gibi, sihirli bir değnek gibi, aslan gibi, kalkan gibi...tam onun gibi...ve şunu farkediyorum ki, o da korkarmış❤️

.....

Açıp bakınca içine tüm insanlar aynı aslında... Acıya acıya, kanaya kanaya, bölüne bölüne bir hal oluyoruz ya bazen...Bir duvarlar örüyoruz etrafımıza, bir karizma, bir kontrol... Kasmayın çok, aynı yıldızın tozuyuz, aynı toprağın çocuğuyuz... Ne kadar açılırsak o kadar güçlü olmamızın nedeni, içimizdeki aynalardan yansıyan, karşımızdakinin sureti...

.....

Hayat geçiyor... Bayramlar, tatiller, doğum günleri, ölüm günleri, acılar geçiyor...Yaşlar geçiyor, yaslar geçiyor...İnsan inceliyor, azalıyor, eksiliyor ve devam ediyor... Geride durmayı, arada kalmayı, sıradan olmayı, yıkıntılar içinde kendini bulmayı öğreniyor... Nereden yara aldıysa tam oradan güçleniyor.

.....

Keşke bildiklerimizi yapabilsek, söylediklerimizi duyabilsek, kırdıklarımızı onarıp, cesaret edip yürüyebilsek...ne olduğumuzu, ne kadar olduğumuzu, herşeye rağmen tam olması gerektiği gibi olduğumuzu görebilsek. Bir ayna olsa, gerçeğimizi tam olarak yansıtsa yüzümüze... Kaçımız hazırız görmeye?

.....

Nihayetinde hiç kimseye hiçbir şey olmuyor...sular akıyor yolunu buluyor...dünya dönüyor durmuyor...yaralar iyileşiyor, izi bile kalmıyor...hiç olmamış gibi oluyor herşey, hiç yaşanmamış gibi oluyor hayat...Sadece derin, keskin bir kalp burukluğu kalıyor geriye, işte ona da "insan" deniyor...

.....

Öyle bir ezilmişsem, üzülmüşsem, kısılmışsam hayata...hiçbir işe yaramamış, bir arpa boyu yol alamamışsam...nerden başlayacağımı bilmiyor, nerede duracağımı görmüyorsam...Hani en doğrusunu yapayım derken, yanlışımı ıskaladıysam...dünya doğru, ben yanlışsam...İçimdeki beni duydum, bana en iyi ben geliyormuşum... Anladım...

.....

Güzel şeyler var hayatta... Seni görünce zıplayan bir çocuk...kahvenin yanında çikolata...çime basan ayaklar... Annenin zeytinyağlı dolması...sonbaharın kokusu..yeni bir kitabın ilk sayfası..eski bir hesabın son perdesi...gözünün içine bakan bir çift göz...var var.