Annem:-)

Babamı tanıyanlar beni ona çok benzetir... Duruşumu, konuşmamı..
Doğrudur... Doğrularımı söyleme şeklim, konuşmalarım, ikna kabiliyetim çok benzer babama..
Ama içimde susanlar annem..

Herşeyi hallederim ben, her durumdan çıkarım..kendimle kavgamı çok yansıtmam dışarı..Zor durumlarla baş ediyormuş gibi durmam çok benzer babama..
Ama beni içimdeki çıkmazdan çıkarabilecek tek ses annem...

Ben gürültülü bir insanım sonra... Sevmem de kızmam da üzülmem de çok seslidir..
İçimdeki sesleri tek tek duyup, her birine cevap veren annem...

Olduğum herşey babama benzer...olmak istediklerim annem...

Bazen çok sıkıcı bulurum annemi, çok katı, çok değişmez...dağılmama, yayılmama izin vermediği için kızarım ona...ihtiyacım olan tek şey sınırlardır oysa.. İhtiyacım olan herşeyi
veren annem...

İnişli çıkışlıdır, virajlıdır hep benim seçtiğim yollar...yolu doğru seçsemde, aklım karışıktır biraz..Hiç sevmem önümü görmeyi... Heyecan isterim, macera isterim, risk alırım bütün ilişkilerimde...
Aslında sebebi annem...
Çünkü bilirim herşeye rağmen arkamdaki gücünü..

Biz birbirini tamamlayan puzzle parçaları gibiyiz... Bendeki boşluğu dolduran öbür parça, annem...

Çok sarılmaz, çok öpüşmez, çok belli etmez sevgisini bana... Beni hayatta en çok seven annem...

Orta yolu seçer bütün ilişkilerinde, yüz göz olmaz kimseyle, küsmez de, şaşmaz da... Nasıl bütün duygularını kontrol ettiğine çok şaşarım... Hiç mi sıkılmaz derim kendi kendime... Yalnız kalıp sıkılan ben olurum çoğu zaman... Ömürlük dostları olan annem...

Hep dengededir...Dalgalanmaz, batıp çıkmaz... En kötü ne yaparım dediğim zamanlarda, ne yapacağımı bilmeme sebep annem...

Ben zor bir sınavım onun için biliyorum.. Hayattaki pek çok diğer sınavı gibi...

İçimde annemin bıraktığı izlerle, dışımdaki beni dengelemek de benim için zor...

Ama ne kadar fener alayı gibi yaşarsam yaşayayım hayatı, içimdeki ışıkları yakan annem...

Thank you Mom:-)