Şimdi duygulara çok girmeden yazacağım, yoksa çıkılmaz bugün bu işten..
Pek çok kişi ilk izlenimin ne diye sorunca düşündüm, hayatta ilkler mi önemlidir, sonlar mı diye. Bazen ilk izlenimlere göre kararlar verip, fena halde ağzımızın payını aldığımız ne çok şey var aslında.
Ama nedense hep "ilk" önemsenir, sonunu görmeden, bilmeden henüz.
Benim ilklerim ve sonlarımsa çok karışık:
Mesela ilk evlendiğim, doğurduğum günler kelimenin tam manasıyla "korkunçtu".
İlk okula başladığım gün ise bir kabus👻
İlk aşkım çok acıydı, uzun süre kendime gelemedim.
İlk evim, en az sevdiğim😒
Ama öte yandan ilk işim kadar sevmedim hiçbir işimi...
İlk arabam en kıymetlisi, beyaz serçem❤️
İlk bakış, ilk öpüş, ilk "seni seviyorum"lar paketinin yerini hangi son tutar allah aşkına😂😜
Kaan'ın içimdeki ilk kıpırtısı peki?
Birde iyi başlayan kötü biten, kötü başlayan iyi biten dünya kadar tecrübe de cabası😜
Yani şimdi hangisine güveneceğiz anam babam?
Nasıl pozisyon alacağız bu "ilk" gün bilemedim🙃
Sadede gel, ne hissettin derseniz, genel duygum çok kısaca "garip".
"Ben kimim, nerdeyim, neden burdayım, burası da güzelmiş, ama fena sıcak, o arabayı da alayım, bunu da alayım, lan burası Amerika gibi aynı, ve fakat ohaa çok pahalı, şu kulede alçakmış biz neler gördük abi, asansörler jet gibi...
Ben kimim, nerdeyim? Burası evim mi?"
Haa birde mühim not:İzmir'in sağında, solunda foto çekip koyan sevgili dostlara sesleniyorum...
Allah sizi bildiği gibi yapsın emi😢😉
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder