17 yaşım❤️

Tam 24 yıl oldu üniversiteyi bitireli...

28 yıllık dostlarımla bir aradaydım dün akşam...
17 yaşımla beraberdim...
Umutlu, genç, çocuk, uçarı yanımla...
Hayatı yazmaya birlikte başladığım insanlarla...
Milattan çooook öncelerimi bilenlerle, beni o zaman seçenlerle...
Üstümdeki hiçbir giysinin, etiketin, rolün olmadığı zamanlarımla...

Yatırdık dün akşam hayatlarımızı masaya hep beraber...artıları eksileriyle...
Evlendim, çocuk yaptım, battım, çıktım, boşandım, bir daha evlendim, babamı kaybettim, hastalıklar geçirdim, çocuklar büyüttüm, işsiz kaldımlarla özetledik koskoca yılları...
İlk 15-20 dakikada...

Sonra...sonra tam kaldığımız yerden başladık yeniden.
En içimizi açtık aslında çokta tanımadığımız kendi 17 yaşımıza...
Çekinmeden, sakınmadan, korkmadan, korumadan konuştuk, güldük, eğlendik, içtik...
Neden iyi geldi dün akşam hepimize?
Çünkü;
Maskesiz, makyajsızdık...
Neymişiz, nedenmişiz, nerdeymişiz önemsizdik...
Nasılmışız aslında mühimdi😊
Zaman, mekan, yemek, içmek farketmedi, bir şişe birada bulduk yıllar önceki tadı...
Eski sevgililerde aradık yaptığımız seçimlerin izlerini...kendimizi, kendimize rağmenleri...
Annelerimizi, babalarımızı, kardeşlerimizi, ablalarımızı, ne iş yaptıklarını biliyoruz düşünün..
Çocuklarımız, kocalarımız, işlerimiz, adreslerimiz yok😀

Amfide fısıldaşan, birbiri yerine imza atan, kopya çeken, aşk acısı yaşayan, örgü kazak giyen, sobada çay demleyen, kantinde sigara içen, birbirinin evini taşıyan, acısını paylaşan, hayalleri olan...
Çok kaybetmemiş, çok kırmamış, kırılmamış, yıpranmamış, aldanmamış...
Hayatın içinde olmamış, sınanmamış, kınanmamış...
Çok mutlu, çok umutlu, çok genç, çok herşey...


Biz ne güzel çocuklardık... hatırladık😊